Soneto

Ĉu vi ne ŝatas al piano veni
En ĉambr’ obskura dum vespersilent’,
Sensence, reve, stulte, sen atent’
Per unu fingro klavojn trapromeni?

Domaĝe, muziknotojn mi ne konas
Nur palpas mi sur nigro kaj sur blank’,
Mi tiam tamen estas muzikant’,
Senfinajn muzikpecojn mi komponas.

El kordoj venas jen, feinrespondo,
Kaj min alspiras rev’ de sonĝa mondo
Plezur’ krepuska, tristo fora ploras,

Vortruboj de l’volupto senkonscia,
Sonĝata ve’ de l’ nokto agonia,
Ĉio. La koro. Diri mi ne povas.