Mi iris Ĝardenon de l’Amo
Kaj jen estis stranga vido;
Oni meze Kapelon konstruis
Kie mi ofte ludadis sur verdo.

Kaj l’eniro al ĝi staris ferme,
Kaj “Ne licas” sur pordo mi legis,
Do min turnis Ĝardenon de l’Amo
Kiu tiom da floroj kreskigis;

Kaj trovis ĝin plena je tomboj,
Kaj ŝtonoj anstataŭ floraro;
Kaj faris jen mornaj klerikoj promenojn,
Kaj ligis per dornoj ĉi ĝojojn kaj celojn.